मनास खुळ्या लागले वेड "काळ्या मातीचे".
बिज रुजवुनी, गीत गाईन मातीचे.
उंच उंच जाऊनी जरा झुकेल आकाशी,
मातीस मागेल जागा "माझी जराशी".
मनास खुळ्या लागले वेड "झिम्माड वा-याचे"
रेखेल मातीच्या अंगणी रिंगण फुगडीचे.
कोप-यात क्षितिजाच्या जाउन जरा बसेन.
ओंजळीत माझ्या सूर्य ढळता आणेन.
मनास खुळ्या लागले वेड "निळ्या आकाशाचे"
निलवर्ण लेवुनी माळेन केसात पिस मयुराचे.
मातीतून उभारीन पुन्हा मधुबन जुनेच नव्याने.
कणा कणात मागेन मातीला सूर "माझ्या सानिकेचे".
मनास खुळ्या लागले वेड "नितळ पाण्याचे"
मातीतूनी स्त्रवेल घेउन प्रतिबिंब आकाशाचे.
जलदालीचा पुर सारा सामावुनी घेइन.
सागराच्या पाण्याला थोडासा गोडवा देइन.
मनास खुळ्या लागले वेड "दिव्य तेजाचे"
भाळी बिंबविन कुंकू त्याच्याच अमरत्वाचे.
निजे्न पुन्हा पुन्हा जेव्हा मातीच्या कुशीत,
लुकलुकत राहिन सदैव आकाशाच्या प्रांगणात.
मुक्ता शर्मा
सिंगापूर
१६ -१०-२००८
९.४८
बिज रुजवुनी, गीत गाईन मातीचे.
उंच उंच जाऊनी जरा झुकेल आकाशी,
मातीस मागेल जागा "माझी जराशी".
मनास खुळ्या लागले वेड "झिम्माड वा-याचे"
रेखेल मातीच्या अंगणी रिंगण फुगडीचे.
कोप-यात क्षितिजाच्या जाउन जरा बसेन.
ओंजळीत माझ्या सूर्य ढळता आणेन.
मनास खुळ्या लागले वेड "निळ्या आकाशाचे"
निलवर्ण लेवुनी माळेन केसात पिस मयुराचे.
मातीतून उभारीन पुन्हा मधुबन जुनेच नव्याने.
कणा कणात मागेन मातीला सूर "माझ्या सानिकेचे".
मनास खुळ्या लागले वेड "नितळ पाण्याचे"
मातीतूनी स्त्रवेल घेउन प्रतिबिंब आकाशाचे.
जलदालीचा पुर सारा सामावुनी घेइन.
सागराच्या पाण्याला थोडासा गोडवा देइन.
मनास खुळ्या लागले वेड "दिव्य तेजाचे"
भाळी बिंबविन कुंकू त्याच्याच अमरत्वाचे.
निजे्न पुन्हा पुन्हा जेव्हा मातीच्या कुशीत,
लुकलुकत राहिन सदैव आकाशाच्या प्रांगणात.
मुक्ता शर्मा
सिंगापूर
१६ -१०-२००८
९.४८
